Šaban Šaulić je, osim svojih mnogobrojnih hitova, napisao i stvorio brojne pjesme koje su postale evergreeni i za mnoge njegove kolege.

U njegovim tekstovima primjetan je njegov prepoznatljiv muzički izričaj i emotivni ton. U jednom razgovoru pjevač je otkrio:

“U to vrijeme sam se radovao svakoj lijepoj pjesmi, svaki uspjeh kolege bio je i moj uspjeh. Pjesme su pratile moje raspoloženje, mnogi tekstovi su me pogađali kao da su moji, melodije su proizlazile spontano iz dobrog druženja i atmosfere”, pričao je Šaban u jednoj radio emisiji.

U jednoj sarajevskoj kafani otkrio je mladog dečka, Jašara Ahmedovskog, sa sličnim talentom i rasponom. Šaban je Jašaru komponovao tridesetak pjesama, među kojima su: “Ružo moja, najmiliji cvete”, “Kad odrastem ženiću te”, “Jednoj ženi za sećanje dugo”, “Mladi, pa ludi”…

Na sličan način upoznao je i Branku Stanarčić u Šapcu, koja je postala poznata kao “ženski Šaban”, i uveo je u muzički svijet sa nekoliko pjesama.

Šaban je komponovao oko tri stotine pjesama za svoje kolege i kolegice, među kojima su veliki hitovi poput “Ne lažimo jedno drugo”, “Kako ti je, kako živiš”, “Smiri se srce”, “Krčmaru, vina za svirače”…

U jednom intervjuu je rekao: “Ja sam dvije godine prije Milančeta dobio od Lakija konobara tekst pjesme ‘Jedna žena plave kose’. Komponovao sam je i snimio sa Mustafom Ezićem uz orkestar Braninira Đokića. Pesma je ostala totalno nezapažena, praktično se nije čula. Tri godine kasnije, Milanče komponuje na isti tekst drugu melodiju, sa izmijenjenim refrenom i sa svojom harmonikom i ansamblom. Milanče je od te pjesme napravio veliki hit, i od tada volim skoro svaku Milančetovu pjesmu”.